Uczestnicy warsztatu terapii zajęciowej

  1. Obiady, które aktywizują. W Polsce działa blisko 700 Warsztatów Terapii Zajęciowej. Według danych NIK (2011–2013) tylko 1–2 proc. osób biorących udział w warsztatach podejmuje pracę. „Obiady terapeutyczne” są dla uczestników WTZów szansą na uzyskanie realnych, potrzebnych na rynku pracy kwalifikacji zawodowych. Innowacja rewolucjonizuje aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnościami, dając szansę na podjęcie pracy w przyszłości.
  2. Obiady, które otwierają. Innowacja stwarza pole nie tylko na urozmaicenie zajęć w WTZach. Dzięki niej osoby z niepełnosprawnościami mają możliwość rozwijania swoich umiejętności społecznych. Regularne wizyty u seniorów owocują wytworzeniem się nowych, znaczących dla obu stron i opartych na wzajemnym zrozumieniu relacji. Relacji, których znaczenie jest nie do przecenienia zwłaszcza dla często izolowanych ze społeczności lokalnej uczestników WTZów.
  3. Obiady, które cieszą. Uczestnicy programu czują satysfakcję z wykonywania docenianych społecznie usług, pomagania innym, wzrostu odpowiedzialności i samodzielności. Pojawia się w nich poczucie spełnienia, przeświadczenie o dobrze wykonanej pracy, a w konsekwencji zadowolenie z siebie i wzrost poczucia własnej wartości.
  4. Obiady, które działają. Udział w programie wreszcie wpływa także na tak istotne dla osób z niepełnosprawnościami poczucie sprawczości. Umożliwia wykonywanie działania uznanego społecznie.

Ile to kosztuje?

Niewiele! Zakładając, że WTZ dysponuje zapleczem kuchennym, koszty oszacować można następująco:

  1. koszt przygotowania i dostarczenia 1 obiadu to około 12–13 zł. Roczny koszt obiadów wynosi zatem: liczba dni roboczych x średnia cena obiadu = 250 x 12,5 zł = 3125 zł
  2. konsultacje z dietetykiem (200 zł/ osobę + opracowanie menu) oraz koszty koordynacji (w tym księgowości oraz kieszonkowego dla uczestników WTZ – w zależności od indywidualnych ustaleń)
  3. łączny koszt zapewnienia usługi dla jednej osoby zależnej przez rok to około 5000–5500 zł.
Posted in Faq

Jak dotrzeć do seniorów zależnych, którzy zechcą wziąć udział w innowacji?

Polecamy otwarty nabór, na podstawie wypełnionych formularzy rekrutacyjnych oraz szerokie nagłośnienie tego naboru (np. za pomocą plakatów na tablicach ogłoszeń, artykułów w mediach lokalnych, przekazania informacji lokalnym klubom seniora oraz instytucjom takich jak opieka społeczna), a także bezpośrednie docieranie do osób starszych przez nieformalną sieć znajomości. Przygotujcie się na to, że z uwagi na trudności w poruszaniu się, starsze osoby zależne najczęściej same nie dotrą do biura rekrutacyjnego. Zgłoszenia będą przekazywane przez opiekunów, członków rodzin. W niektórych przypadkach może okazać się konieczna wizyta osoby przeprowadzającej rekrutację bezpośrednio w domu seniora, po wcześniejszym telefonicznym umówieniu się na wizytę.

Posted in Faq

Kto może wdrożyć tę innowację

“Obiady terapeutyczne” to innowacyjny model, który wdrożyć może każdy Warsztat Terapii Zajęciowej, który posiada pracownię kuchenną zatwierdzoną przez inspekcję sanitarną. model ten został opracowany tak, aby zrealizować go można było w spółdzielniach socjalnych czy innych organizacjach i instytucjach wyposażonych w odpowiednio przygotowane zaplecze kuchenne.

Posted in Faq

Osoby starsze zależne

  1. Obiady – nośniki zdrowia. Dieta seniorów jest często niepełnowartościowa i niedostosowana do potrzeb żywnościowych wynikających z ich stanu zdrowia, co znacząco wpływa na pogorszenie się ich samopoczucia. Dzięki innowacji otrzymują regularnie zdrowy i smaczny obiad, który znacznie poprawia jakość codziennej diety seniora. Wpływa on zarówno na polepszenie stanu zdrowia fizycznego osoby starszej, jak i na poprawę jej ogólnego samopoczucia.
  2. Obiady – nośniki ciepła. Dużą zaletą programu jest również możliwość nawiązania kontaktu pomiędzy osobą starszą zależną a osobą z niepełnosprawnością. Uczestnicy WTZów dostarczają bowiem posiłki bezpośrednio do domów seniorów. Ich spotkania oparte są na wzajemnym zrozumieniu, empatii, a także na wspólnocie doświadczenia życia z ograniczoną samodzielnością. Pozwalają nawiązać znaczącą dla obu stron relację przyjacielską.
  3. Obiady, które uczą. Przewidziana w programie wizyta dietetyka pozytywnie wpływa na zwiększenie się świadomości żywieniowej seniorów, dzięki czemu pozostałe posiłki przygotowywane przez nich samodzielnie lub przez ich rodziny także zyskują na wartości, a co za tym idzie wpływają na polepszenie się stanu zdrowia.

Historia 1

Pani Wanda ma 75 lat i od pięciu lat nie może wychodzić z domu z powodu zwyrodnienia kręgosłupa. Jej córka kilka razy w tygodniu przyjeżdża do niej z drugiego końca miasta, żeby zrobić zakupy, posprzątać mieszkanie i przygotować jedzenie. Jednak coraz trudniej pogodzić jej pracę zawodową, opiekę nad dziećmi i dbanie o matkę. Czasami na obiad Wandzie zostają jedynie kanapki.

Marcin, 24-latek z niepełnosprawnością intelektualną od zawsze lubił gotować. Uwielbiał zajęcia kulinarne prowadzone w ramach WTZów. Wiedział jednak, że szanse na pracę w zawodzie kucharza czy choćby pomocy kuchennej ma marne.
Wanda i Marcin poznali się dzięki „Obiadom terapeutycznym”. Marcin przez 3 miesiące, 5 dni w tygodniu przygotowywał dla Wandy dwudaniowe, zbilansowane i dostosowane do jej potrzeb obiady. Dostarczał je także do niej do domu. Jego wizyty były dość krótkie, ale po początkowym skrępowaniu zaczęły sprawiać mu dużą przyjemność. Wanda przyjmowała go herbatą i ciepłą rozmową. Podkreślała także, że wizyty Marcina są dla niej miłą odmianą w codziennej rutynie, zapewniają nie tylko smaczny, ciepły posiłek, ale i przyjacielską relację.
Wanda i Marcin są jedną z 10 par (uczestnik WTZ-osoba starsza zależna), które wzięły udział w programie pilotażowym innowacji „Obiady terapeutyczne” w Krasnymstawie. W programie wzięli udział seniorzy powyżej 65. roku życia, zarówno kobiety, jak i mężczyźni mieszkający samotnie lub z rodziną w pobliżu siedziby Warsztatów Terapii Zajęciowej. Mieli oni najczęściej problemy z poruszaniem się, borykali się z takimi chorobami, jak miażdżyca, cukrzyca, nadciśnienie czy zwyrodnienie kręgosłupa. Program zakończył się sukcesem, a jego kontynuacji podjęło się Krasnostawskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych.